2010'dan 2011'e

Geçen sene Cihangir'deki evimizde parti vererek girdiğimiz, 2009'a lanetler ederek, 2010'a büyük umutlar besleyerek girdiğimiz sene, hayatımda en hatırlanacak senelerden biri olacak heralde. Düğün öncesi hazırlık, düğün, 47 gün askeri hastanede yatmak, boşanma ve 2 kere taşınma. Bunun yanında 4-5 de seyahat. Kafa olarak çok yorulduğum ama senenin sonunda kafamdaki bazı loose end'lerin sonucuna ulaştığı bir yıl oldu. 2010 bir sonuç yılıydı diyebilirim kendi adıma. Bakalım 2011 nasıl olacak. Yine Cihangir'de, kendi evimde verdiğim, geçen senekinden çok daha küçük bir partide yeni yıla giriyor olacağım. Varsa gelmek isteyeniz kapım açık. Yakında bu blogda daha aktif bir şekilde yazacağım(ı umuyorum, büyük konuşmamak lazım).

Walrus

2 Gol Birden

Benim GATA ile kavgamı bilmeyen yoktur heralde blogu takip edenler arasında (bknz GATA Chronicles #1 ve GATA Chronicles #2). Neredeyse askere gitmek üzereyken, hastalığımla ilgili son başvuru tarihime 4 gün kala bana yine FMF krizi geldi, bu sefer paşa paşa sevkimi aldım ve tekrar GATA'ya geldim.

Ateşim çıktı, karnım davul gibi oldu, kan değerlerim fırladı derken doktorlar da bunları gözlemledi ve atak geçirdiğime karar verildi. Bu geçen haftasonu oluyor. Ama ben hala GATA'dayım, tamamen sağlıklı bir şekilde bürokrasinin ilerlemesini ve hakkımdaki kararın resmiyet kazanmasını beklerken bir yandan da kitap okuyarak vakit geçiriyorum. Haftaya çarşamba çıkacakmışım, yani 10 gün bürokrasiyi beklicem demektir hasta yatağımda. Aslında çürük çıkmak için yapılmayacak iş değil tabi ki, ama bu işi zor kılan iki unsur var. Ilkine katılacaksınız ama ikincisine baya şaşıracaksınız muhtemelen.

Birincisi, geçen pazartesi bana "ilacını al, çarşamba kurula çıkacaksın" dediler. Çarşamba oldu, dosyamın kurula yetişmediğini, cumayı beklemem gerektiğini söylediler. Cuma oldu, konsey toplanmadığından kararımın çıkmadığını, konseyin salı toplanacağını, çarşamba günü kurula çıkacağımı söylediler. Umudun olduğu yerde hayal kırıklığı oluyor sadece. Ben de yıkıldım tabi. Hiç bir şey yapmadan beklemek acayip sıkıcı. Neyse bekliyorum şimdilik, muhtemelen çarşamba çıkıcam.

Asıl çıkmayı bu kadar hevesle beklemem ve çıkamamamın eziyet olmasının sebebi ise.... K. ile boşandık. Evet, K ile boşandık. 11 yıllık sevgilim, 4 aylık karım ile olmayacağına karar verdik, ikinci balayımızı yaşadığımız kurban bayramının son gününde tamamen oturup konuşarak, birbirimizi kırmadan ve mantıklı bir şekilde ayrılmaya karar verdik. Ve 1 Aralık 2010 itibariyle de resmi olarak boşandık. Ikimiz de üzülüyoruz ama bunun doğru karar olduğunu bildiğimizden ve artık ilişkimizin gergin halinden kurtulduğumuz için de seviniyoruz.

Ben de burdan çıkmayı bekliyorum ki beraber oturduğumuz evden çıkayım, tek başıma yaşayacağım Cihangir'de bir mekana geçeyim. Internetten güzel yerler de buldum. Ev sahibimle de konuştum, kararımı söyledim. Muhtemelen bir hafta içinde de taşınıcam. Yani dışarıda beni hayat bekliyor ama ben bürokrasinin işlemesini bekliyorum maalesef GATA'da. Neyse dişimi sıktım, 5 gün sonra yeni bir doğuş yaşicam. Hayırlısı gençler...