3 Post 1 Arada

Arabacıbokye

Arabacıbokye veya enivicivoke. Hepsi aynı. 80lerin ilk yarısında doğan jenerasyonun ultimate toplumsal algı hatası. Hippie'ler için de Hendrix'in "excuse me while I kiss the sky" dizelerini "while I kiss this guy" diye algılaması var önemli toplumsal algı hataları arasında. Bir de websitesi var kissthisguy diye, yanlış anlaşılan şarkı sözleri derlemesi. Demem odur ki, algı müthiş bir şey. Herhangi bir şeyin ne olduğu değil nasıl algılandığıdır önemli olan. Ve benim algım feci çalımlar atıyor bana bu aralar. Haftasonu yaptığım Facebook olayını hatırlatırım tekrar. Yeni bir bomba ile yine karşınızdayım.

Bayramda K. ile Amsterdam'a gidiyoruz (oyecomova, postun ileri satırlarında dem vurucam burdan). Otel ayarladık falan fistan derken, internette bir sitede otelimiz hakkındaki açıklama yazısındaki cümle kafama takıldı: "Amsterdam'ın merkezinde kalın ve geniş odanızda rahatlayın". Oha dedim, kalın ve geniş oda. Girin rahatlayın. Vay anasına dedim, red light mantalitesi hotelleri bile sarmış. Peki gerçek ne? Amsterdam'ın merkezinde kalın (yani kalmak fiilinden türetilmiş olan kelime) ve geniş odanızda rahatlayın. Böylece penisin, üremek dışında düşünme yeteneğine de sahip olduğunu tescillemiş bulunuyoruz.

Toptan Işınlanmayı Keşfettik

Dediğim gibi, bayramda Amsterdam'a gidiyoruz K. ile. Iki uçak bileti, bir oda rezervasyonu var ama sanmayın ki tek başımızayız. Bütün Cihangir ve Asmalımescit, Amsterdam'a ışınlanıyor. Muhtemelen sokaklarda devamlı birilerini görücez, spontan programlar yeşerecek. Dönüşte hatırladığımız kadarınca aktarırız alterno Taksimcilerle yaptığımız enteresan şeyleri. Ne de olsa onlardan biriyiz, yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmez. Yalnız buradan bir çift lafım da işletme sahiplerine. Bayramda bir haftalığına Amsterdam'dan yer kiralasanız, açsanız bir Babylon Amsterdam, bir Otto Red Light, fena olmaz mı? Piyasa dağılmaz, kıpır canlı gençler kesişlere devam eder, home away from home olur.

Neo-Jöntürkler

Bu alternolar var ya yukarıda bahsettiğim. Bazen acayip şekilde Osmanlı'nın son zamanlarında yurtdışında okumaya gönderilen gençlerle benzetiyorum. Dağılmakta olan bir ülke, Avrupa standartlarında eğitilen ve geri dönüşünde ülkesine alışamayan bir gençlik. Biz ya ayağımıza gelmiş Avrupa standartlarında okullarda ya direkt yurtdışında okuduk ya da halihazırda yurtdışına taşındık bile. Türkiye de (milliyetçilik akımıyla parçalanan Osmanlı gibi) hiç olmadığı kadar kutuplaşıyor bu aralar. Ama pek de umrumuzda değil aslında. Ortamımıza, sanatımıza, müziğimize, içkimize dokunmasınlar da ne bok yerlerse yesinler. Ne de olsa kendi seçimlerimizden çok Obama'yı takip ederiz, PowerTurk'e burun kıvırır ama indie gruplarını kurulduğu an öğreniriz, Yunan polisinin kurşunladığı Alex kardeşimizdir ama Türk polisine karşı boynumuz kıldan incedir. Gece rüyamızda dünyayı kurtarıp, sabaha onun özgüveniyle kalkarız biz. Şehrimin gettosu, turistik ve romantiktir benim için, o yüzden sempati duyarım. Mücadelesini anlayıp sevme hali değil bu. Fotosunu çeker, bloguma yazar, arkadaşlarıma hava atarım. Pulp'tan Common People'ı severim, bağıra bağıra söylerim. Ne de olsa "poor is cool"dur, "you never see your life slide out of view"dur. Sonra emo saçlarımla topladığım ödüllerin ardından direkt teşekkür konuşması çalarım, yalnız ve güzel ülkeme selam ederim. Biz Türk vatandaşıyız ama Türk değiliz ki! Kafa kağıdında Müslüman yazar ama din olgusunu sevmeyiz ki! Kısacası ne olmadığımızı, neye karşı olduğumuzu çok iyi biliriz. Ne olduğumuzu henüz bulamadık ama acelemiz yok, elbet bi ara çıkar ortaya. Seviyorum beni ve bizi.