Okurcan,
Ne yalan söliim üşeniyorum bazen bloga yazmaya. Twitter daha kolayıma geliyor. 140 karakter ile neler anlatabiliyor olmanın çekiciliği var kesin. Ama aslen üşengeçlik. Öyle de kötü bir şey ki bu aslında, yazmaya değil düşünmeye bile üşeniyorum bazen. Short Attention Span Disease hastasıyız zaten toptan, o yüzden twitter bu kadar tutuyor. Film yerine dizi, kitap yerine dergi, blog yerine twitter. Veya fotoğrafçılıkta analog yerine dijital. Sabırsız ve hızlı değişen dünyada, değişmeyen şeylere, hızlı evrilmeyene kılız artık. O yüzden bu bloga da öyle hemen girip bir şeyler yazamıyorum.
Bari yazmayı aklımdan geçirdiklerimi nakşedeyim buraya da, sizin de tercihiniz olursa söylersiniz. Ben de bir bakıma yazmaya zorunlu hissederim kendimi. Efenim, bir kere, 2009 sonu listeleri yapmak lazım, hatta 2000'ler kafasına girmek lazım. Ama 10 yılı yazmaya -bildiniz- üşeniyorum. Sporcuların ya apolitik ya da mal oluşundan dem vurmak istiyorum bir ara. Başka bir ara, hani şu kızlarda 9 kusurlu hareketin, erkekler versiyonunu yazmak istiyorum, bayan okuyucularımız da onaylar veya onaylamaz bu özeleştiriyi. Daha çok liste yapabilirim, "High Fidelity" kafası. "En iyi 5 self-titled debut", "En kötü 2. albüm sendromları", "En iyi/kötü 5 twitter'cı celebrity" vs vs...
Sen ne diyosun okurcan, napsak?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder