Bugün ekşın günü işte. Geldi çattı Blogactionday. Kendimi iklim değişikliği/climate change konusuyla ışıkların altına bırakıyorum Nobel Barış Ödülü kazanmış Barack Obama edasıyla:
Aslında sıkıntılar, dertler, dünyadaki ve Türkiye'deki bokluklar hakkında konuşmak o kadar kolay ki hem anlamsız hem de farklı bir şeyler demesi çok zor. Hele de buraya yazdığım satırların dünyada minnacık bir değişiklik yapmayacağını bilmek.
Ama bu climate change olayının bir farkı var sanki. Fakirlik, eğitim eşitsizliği, kadın-erkek eşitliği, politik yozlaşma, suç oranları... Bunlar çok ciddi, günlük hayatı birebir etkileyen, yüzümüze tokat gibi vurulan utançlar. Ama climate change, yaşadığımız dünyayı kucağa oturtmamız. Yani gün gelip güneş gelmeyince bir gün; veya kış gelip soğuk gelmeyince; sabah olup yemek gelmeyince; bahar olup nehirler dolmadığı gün, herşeye yan bastığımız gündür. O gün ister dükkan yağmalayın, ister dolara yatırım yapın, ister dua edin ister intihar. Çok Amerikan bir deyişle, "it is the end of the world as we know it", yaptığınla kalırsın.
Işin üzücü yanı, bindiğimiz dalı bile bile kesmek için kasmamız. Açgözlülükle, doyumsuzlukla, durmadan daha fazlasını istemekle, herkese 3 çocuk doğurun demekle bir yandan da diğer canlılardan yaşam çalıyoruz.
Peki ne yapabiliriz? Bu satırları yazdım da ben üstümden günahı mı attım? Yok öyle bir şey. Ama kişisel olarak bakkallarda, marketlerde torba kullanmıyorum. Minimum elektrik harcamaya, yapabileceğim zaman toplu taşıma kullanmaya ve yapabildiğim zaman bu konularda duyarlı bir insan olduğumu belirtmeye çalışıyorum. Ben benim, kimsenin sikinde olmayabilirim. Ama herkes kendince birazcık bir şey yapsa, damlaya damlaya göl olur hesabı, bir şeyler değişir belki. Tabi ki her düşüncem bu kadar umut dolu ve naif değil, ama eninde sonunda herkesin ve her hükümetin bu duyarlılığa sike sike ulaşacağını düşünüyorum. Ne de olsa yaşam, aslında elimizde olan tek gerçek şey ve onu da bu dünya üzerinde yaşıyoruz.
Kısacası; protect and survive!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder