"Hayatım boyunca hep iyi bir insan olmak istedim" diyerek ne kadar sıradan ve osuruktan bir kişilik olduğumu ortaya koymanın huzuru içindeyim. Biri arkadaşımsa kötü gününde de yanında olmaya çalıştım, insanlara ön yargı ile bakmamaya gayret gösterdim, kızmamayı öğrendim, inanmayı tercih ettim vs vs. Böyle playdoh oyun hamuru kıvamında bir yürekle yaşadım.
Ama bu aralar bakıyorum ki, eskisi gibi "iyi" bir insan değilim artık. Hele de sorumluluğum arttığımdan beri para, benim hayatımda daha çok yer kaplıyor. Başkalarının dertlerine daha az katlanabiliyorum, daha çok kere ve daha uzun zaman periyotlarında insanları dinliyormuşum gibi yapıyorum, daha az sabaha mutlu kalkıyorum. "Object of desire"ları elde etmek, daha önemli bir hal aldı benim için. O yüzden de eski benliğime dönme çalışmalarına başladım.
Bir kere hayatımda beni hissizleştiren şeyleri bulup, onlarla daha az haşır neşir olmaya karar verdim ki duygularımla daha çok yüzleşeyim; hayatımdaki sıkıntıları gözardı etmek yerine çekeyim. Bu yüzden daha az alkol ve gibileri kararı aldım. Zaten hiç bir diziyi izlemem, ama televizyonu da neredeyse sıfıra indirmeye karar verdim. Lise yıllarımdan beri adam gibi çalmadığım gitarıma geri döndüm. Fotoğraftaki film/analog ısrarımdan vazgeçmek üzereyim, kafamdaki projelerin hepsini dijitalle yapmaya karar verdim. Hatta siyah-beyaz kalıbımdan da çıkıp renkli; street photography ısrarımdan da sıyrılıp stüdyo çekimleri denemeyi düşünüyorum. Işteyken blog yazma/reader okuma alışkanlıklarımı da bıraktım neredeyse, daha verimli çalışıyorum. Bir de el bileğim ve dizimdeki yırtıklarım geçip sporuma geri dönsem, kiloları verip eski fitliğime gelsem varmayın keyfime.
Tek sıkıntım kafama göre kitap bulamıyorum, tavsiyeleriniz var mı?
Etrafımda spiritüel zamazingoları okuyanlar, bana (o tip şeylere hiiiiç inanmayan bana) "sen zaten bunları bilmeden uyguluyosun, sana bakıp da yazmışlar bu kitapları" diyorlar. Ama anlamadığım, ben sadece durup kendime dışarıdan bakıp hayatımı daha iyi yapmak için çaba harcamayı göze alıyorum. Bu kadar mı zor sahiden?
Not: Foto dayım ve nişanlım K. ile elma bahçelerine gidip takıldığımız o güzel ekim gününden.
3 yorum:
Sana 3 kitap önerisinde bulunmak istiyorum, okuduysan da artık yerimi başka arkadaşlara bırakıyorum.
Ursula Le Guin - Mülksüzler : Okuduğum en iyi bilimkurgu kitabı, öyle bir "sosyal defunct" oluşturulmuş ki, insanın doğası kaldırmıyor.
Ayn Rand - Yaşamak İstiyorum
Sovyetler Birliğinin ilk yılları, çok etkileyici.
Gabriel Garcia - Yüzyıllık Yalnızlık
Geniş bir ailenin birkaç nesil hikayesi,bu kitabın çaktırmadan oluşturduğu hayal gücünü seviyorum, sürükleyici.
Yüzyıllık Yalnızlığı biliyorum tabi de diğerlerini duymamıştım. Merak da ettim, bi gün kitap exchange'i yapılsın o zaman
Yorum Gönder